ωνεακός

-ή, -όν, Μ [ὠνή]

1. ο ὠνειακός*

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὠνεακόν

η ωνεακή συγγραφή

3. φρ. «ὠνεακὴ συγγραφή» — χειρόγραφο με τους όρους πώλησης (Ιουστιν.).